Τι δεν είπε ο Δ. Δρούτσας για τις ΑΟΖ
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας στις δηλώσεις τους προς τους δημοσιογράφους
ξεκαθάρισε και ομολόγησε
ότι η Ελλάδα δεν προτίθεται να προχωρήσει στον καθορισμό ΑΟΖ με το επιχείρημα ότι μία τέτοια κίνηση δεν θα προσέφερε κανένα απολύτως όφελος σε ότι έχει να κάνει με το αυτονόητο δικαίωμα της Ελλάδας για εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου.
Ο κ. Δρούτσας δήλωσε ότι «η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αρκεί για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου». Πράγματι η υφαλοκρηπίδα αφορά στην εκμετάλλευση του βυθού και του υπεδάφους μίας παραθαλάσσιας περιοχής. Αντίστοιχα η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αφορά σε όλο το εύρος της οικονομικής εκμετάλλευσης των υδάτων.
Ωστόσο ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος απεμπόλησε με πρωτοφανή τρόπο το δικαίωμα της Ελλάδας να προχωρήσει στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ξέχασε να επισημάνει ότι σε διεθνές επίπεδο, όσα κράτη έχουν προσφύγει στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για το θέμα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας, ταυτόχρονα έθεσαν το θέμα καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και αυτό το έπραξαν για τον πολύ απλό λόγο ότι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης προσλαμβάνει ευρύτερο χαρακτήρα ως νομικό δικαίωμα ενός κράτους.
Ο κ. Δρούτσας δήλωσε, λοιπόν, ότι «Στην περιοχή της Μεσογείου το εύρος της ΑΟΖ δεν μπορεί να ξεπερνά τα όρια της υφαλοκρηπίδας, άρα δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι παραπάνω από τέτοια οριοθέτηση».
Με απλά λόγια ο κ. Δρούτσας προκειμένου να μην δυσαρεστήσει την «Υψηλή Πύλη» αποφάσισε να κάνει ένα (ανέλπιστο;) δώρο στην Άγκυρα απεμπολώντας το δικαίωμα της χώρας για καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Αυτή η ενέργεια είναι πρωτοφανής στα χρονικά της άσκησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι εκτός από την άσκηση μυστικής διπλωματίας ή διπλωματίας κάτω από τραπέζι αδυνατεί να τηρήσει τα προσχήματα.
Δίκαιο της Θάλασσας
Σύμφωνα με τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ταυτίζονται σε ότι έχει να κάνει με τα γεωγραφικά τους όρια. Στο άρθρο 56 της εν λόγω σύμβασης αναφέρονται με ξεκάθαρο τρόπο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις κάθε παράκτιου κράτους, το οποίο ορίζει τις Αποκλειστικές Οικονομικές του Ζώνες.
Επίσης όπως ορίζει το άρθρο 121 του Δικαίου της Θάλασσας, τα ελληνικά νησιά τα οποία βρίσκονται απέναντι από τα παράλια της Τουρκίας έχουν δικές τους ΑΟΖ, άρα και δικές τους υφαλοκρηπίδες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία έχει αρνηθεί να υπογράψει τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982, όπως επίσης αρνείται την προσχώρηση σε αυτή ακόμη και σήμερα. Η Τουρκία αναγνωρίζει την στρατηγική σημασία του καθορισμού της ΑΟΖ για την Ελλάδα και από την Αθήνα να μην προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια, κάτι το οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών και εν προκειμένω ο κ. Δρούτσας δέχεται χωρίς πολλές αντιρρήσεις, όπως φαίνεται. Αυτό είναι ξεκάθαρο.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι ο καθορισμός ΑΟΖ, ο οποίος θα περιλαμβάνει και το Καστελόριζο θα αποκλείσει την δυνατότητα να εφάπτεται η δική της ΑΟΖ με της Αιγύπτου και ως εκ τούτου θα περιοριστεί, ενώ η Ελλάδα καθορίζοντας την δική της ΑΟΖ θα δημιουργήσει ενιαίο χώρο Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Κύπρο.
Τώρα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αναφέρει ότι η άσκηση του αυτονόητου δικαιώματος για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης συνιστά επιβάρυνση της διαδικασίας των διερευνητικών επαφών και ως εκ τούτου, αυτή η δήθεν επιβάρυνση «δεν εξυπηρετεί τον στόχο που είναι από πλευράς μας η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».
Όπως, ωστόσο, αναφέρουν πολύ καλά πληροφορημένοι κύκλοι το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία, ενώ αποτελεί την μόνη διαφωνία της Ελλάδας με την γειτονική χώρα, επί της ουσίας έχει υπερκεραστεί από το τεράστιο ζήτημα του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, το οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου υποβαθμίζει και υποτιμά μόνο και μόνο με την αναφορά του κ. Δρούτσα σε εκείνους οι οποίοι «πρωτοστατούν ώστε να κάνουν μόδα την ΑΟΖ».
Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποτελεί το όχημα για την διευθέτηση του ζητήματος της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας προς όφελος της Ελλάδας, μέσω της δημιουργίας του ενιαίου χώρου, ο οποίος προσφέρεται για οικονομική εκμετάλλευση και ο οποίος υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα.
Μοιρολατρία, φόβος και απεμπόληση
Εκτός αυτού εκείνο στο οποίο αποφεύγει, μιας και απέκλεισε ο κ. Δρούτσας το ενδεχόμενο να προχωρήσει η Ελλάδα στον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, να αναφέρει είναι η απόλυτη ταύτιση της ΑΟΖ με το ελληνικό FIR, όπως επίσης και ότι το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου αποτελεί ελληνική ΑΟΖ.
Μάλιστα αφού εξέφρασε τους προβληματισμούς του για εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν ως «μόδα» την ΑΟΖ, δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει για ποιους λόγους άραγε η Κύπρος έχει προσδώσει τεράστια σημασία στον καθορισμό των δικών της Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών και για ποιους λόγου η Τουρκία έχει απειλήσει ακόμη και με πόλεμο. Επίσης δεν εξήγησε για ποιους λόγους τόσο η Κύπρος, όσο και το Ισραήλ συνδέουν άμεσα τη συμφωνία για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους με το ζήτημα της εξόρυξης και εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, το οποίο έχει εντοπιστεί στα τεράστια κοιτάσματα της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Ανεξάρτητα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ο καθορισμός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η οποία θα περιλαμβάνει και το Καστελόριζο, θα οδηγήσει στην ενοποίηση, επί της ουσίας, των ΑΟΖ της Ελλάδας με την Κύπρο, όπως προαναφέρθηκε.
Και ενώ ήδη το Ισραήλ έχει δώσει στη δημοσιότητα χάρτη, μέσω του οποίου αναγνωρίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, η Ελλάδα αρνείται να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα με το επιχείρημα ότι θα δυσαρεστηθεί η Τουρκία. Ο κ. Δρούτσας, στις δηλώσεις του δεν αποκάλυψε ότι κάτω από το τραπέζι η ελληνική κυβέρνηση έχει δεχτεί χωρίς αντιρρήσεις το αίτημα της Τουρκίας να μην προχωρήσει σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Επίσης παρέλειψε να δηλώσει με ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ελλάδα, υποκύπτει στο «δίκαιο του ισχυρού», αλλά είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ελληνική διπλωματία πάσχει από φοβικά σύνδρομα, τα οποία αναστέλλουν οποιαδήποτε δυνατότητα για άσκηση εθνικά ωφέλιμης πολιτικής. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δηλώνοντας ότι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν θα προσφέρει κανένα όφελος, αποκαλύπτει την μοιρολατρική, τουλάχιστον, στάση την οποία τηρεί το υπουργείο Εξωτερικών και η οποία με νομοτελειακό τρόπο θα οδηγήσει στην απώλεια των κεκτημένων της Ελλάδας σύμφωνα με όσα ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ο κ. Δρούτσας δήλωσε ότι «η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αρκεί για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου». Πράγματι η υφαλοκρηπίδα αφορά στην εκμετάλλευση του βυθού και του υπεδάφους μίας παραθαλάσσιας περιοχής. Αντίστοιχα η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αφορά σε όλο το εύρος της οικονομικής εκμετάλλευσης των υδάτων.
Ωστόσο ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος απεμπόλησε με πρωτοφανή τρόπο το δικαίωμα της Ελλάδας να προχωρήσει στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ξέχασε να επισημάνει ότι σε διεθνές επίπεδο, όσα κράτη έχουν προσφύγει στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για το θέμα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας, ταυτόχρονα έθεσαν το θέμα καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και αυτό το έπραξαν για τον πολύ απλό λόγο ότι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης προσλαμβάνει ευρύτερο χαρακτήρα ως νομικό δικαίωμα ενός κράτους.
Ο κ. Δρούτσας δήλωσε, λοιπόν, ότι «Στην περιοχή της Μεσογείου το εύρος της ΑΟΖ δεν μπορεί να ξεπερνά τα όρια της υφαλοκρηπίδας, άρα δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι παραπάνω από τέτοια οριοθέτηση».
Με απλά λόγια ο κ. Δρούτσας προκειμένου να μην δυσαρεστήσει την «Υψηλή Πύλη» αποφάσισε να κάνει ένα (ανέλπιστο;) δώρο στην Άγκυρα απεμπολώντας το δικαίωμα της χώρας για καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Αυτή η ενέργεια είναι πρωτοφανής στα χρονικά της άσκησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι εκτός από την άσκηση μυστικής διπλωματίας ή διπλωματίας κάτω από τραπέζι αδυνατεί να τηρήσει τα προσχήματα.
Δίκαιο της Θάλασσας
Σύμφωνα με τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ταυτίζονται σε ότι έχει να κάνει με τα γεωγραφικά τους όρια. Στο άρθρο 56 της εν λόγω σύμβασης αναφέρονται με ξεκάθαρο τρόπο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις κάθε παράκτιου κράτους, το οποίο ορίζει τις Αποκλειστικές Οικονομικές του Ζώνες.
Επίσης όπως ορίζει το άρθρο 121 του Δικαίου της Θάλασσας, τα ελληνικά νησιά τα οποία βρίσκονται απέναντι από τα παράλια της Τουρκίας έχουν δικές τους ΑΟΖ, άρα και δικές τους υφαλοκρηπίδες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία έχει αρνηθεί να υπογράψει τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982, όπως επίσης αρνείται την προσχώρηση σε αυτή ακόμη και σήμερα. Η Τουρκία αναγνωρίζει την στρατηγική σημασία του καθορισμού της ΑΟΖ για την Ελλάδα και από την Αθήνα να μην προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια, κάτι το οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών και εν προκειμένω ο κ. Δρούτσας δέχεται χωρίς πολλές αντιρρήσεις, όπως φαίνεται. Αυτό είναι ξεκάθαρο.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι ο καθορισμός ΑΟΖ, ο οποίος θα περιλαμβάνει και το Καστελόριζο θα αποκλείσει την δυνατότητα να εφάπτεται η δική της ΑΟΖ με της Αιγύπτου και ως εκ τούτου θα περιοριστεί, ενώ η Ελλάδα καθορίζοντας την δική της ΑΟΖ θα δημιουργήσει ενιαίο χώρο Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Κύπρο.
Τώρα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αναφέρει ότι η άσκηση του αυτονόητου δικαιώματος για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης συνιστά επιβάρυνση της διαδικασίας των διερευνητικών επαφών και ως εκ τούτου, αυτή η δήθεν επιβάρυνση «δεν εξυπηρετεί τον στόχο που είναι από πλευράς μας η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».
Όπως, ωστόσο, αναφέρουν πολύ καλά πληροφορημένοι κύκλοι το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία, ενώ αποτελεί την μόνη διαφωνία της Ελλάδας με την γειτονική χώρα, επί της ουσίας έχει υπερκεραστεί από το τεράστιο ζήτημα του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, το οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου υποβαθμίζει και υποτιμά μόνο και μόνο με την αναφορά του κ. Δρούτσα σε εκείνους οι οποίοι «πρωτοστατούν ώστε να κάνουν μόδα την ΑΟΖ».
Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποτελεί το όχημα για την διευθέτηση του ζητήματος της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας προς όφελος της Ελλάδας, μέσω της δημιουργίας του ενιαίου χώρου, ο οποίος προσφέρεται για οικονομική εκμετάλλευση και ο οποίος υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα.
Μοιρολατρία, φόβος και απεμπόληση
Εκτός αυτού εκείνο στο οποίο αποφεύγει, μιας και απέκλεισε ο κ. Δρούτσας το ενδεχόμενο να προχωρήσει η Ελλάδα στον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, να αναφέρει είναι η απόλυτη ταύτιση της ΑΟΖ με το ελληνικό FIR, όπως επίσης και ότι το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου αποτελεί ελληνική ΑΟΖ.
Μάλιστα αφού εξέφρασε τους προβληματισμούς του για εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν ως «μόδα» την ΑΟΖ, δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει για ποιους λόγους άραγε η Κύπρος έχει προσδώσει τεράστια σημασία στον καθορισμό των δικών της Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών και για ποιους λόγου η Τουρκία έχει απειλήσει ακόμη και με πόλεμο. Επίσης δεν εξήγησε για ποιους λόγους τόσο η Κύπρος, όσο και το Ισραήλ συνδέουν άμεσα τη συμφωνία για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους με το ζήτημα της εξόρυξης και εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, το οποίο έχει εντοπιστεί στα τεράστια κοιτάσματα της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Ανεξάρτητα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ο καθορισμός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η οποία θα περιλαμβάνει και το Καστελόριζο, θα οδηγήσει στην ενοποίηση, επί της ουσίας, των ΑΟΖ της Ελλάδας με την Κύπρο, όπως προαναφέρθηκε.
Και ενώ ήδη το Ισραήλ έχει δώσει στη δημοσιότητα χάρτη, μέσω του οποίου αναγνωρίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, η Ελλάδα αρνείται να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα με το επιχείρημα ότι θα δυσαρεστηθεί η Τουρκία. Ο κ. Δρούτσας, στις δηλώσεις του δεν αποκάλυψε ότι κάτω από το τραπέζι η ελληνική κυβέρνηση έχει δεχτεί χωρίς αντιρρήσεις το αίτημα της Τουρκίας να μην προχωρήσει σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Επίσης παρέλειψε να δηλώσει με ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ελλάδα, υποκύπτει στο «δίκαιο του ισχυρού», αλλά είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ελληνική διπλωματία πάσχει από φοβικά σύνδρομα, τα οποία αναστέλλουν οποιαδήποτε δυνατότητα για άσκηση εθνικά ωφέλιμης πολιτικής. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δηλώνοντας ότι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν θα προσφέρει κανένα όφελος, αποκαλύπτει την μοιρολατρική, τουλάχιστον, στάση την οποία τηρεί το υπουργείο Εξωτερικών και η οποία με νομοτελειακό τρόπο θα οδηγήσει στην απώλεια των κεκτημένων της Ελλάδας σύμφωνα με όσα ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου