ΠΑΙΔΙΑ ............ΜΑΣ...............

Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2011

Έκλεψα!
Ναι το παραδέχομαι, έκλεψα!
Έκλεψα, μια ακτίνα ήλιο το πρωί...
Θεέ μου πόσο φως χύθηκε στη ζωή μου με μιας!
Έκλεψα μια στάλα βροχής το μεσημέρι...Πλύθηκε η αλήθεια μου από τα τόσα ψέματα.
Έκλεψα, ένα λεπτό σιωπής, στην οχλοβοή ετούτου του κόσμου...
Και τόσα μυστικά μου φανερώθηκαν χαμένα χρόνια σε ένα συνεχή και ασταμάτητο παραμιλητό.
Έκλεψα, καθόλου δεν θα ντραπώ να το πω πως έκλεψα και λίγο από το γέλιο ενός παιδιού που έπαιζε έξω από το παράθυρό μου.
Τί γέλιο! Σαν ενέργεια γαργαλητού από την κορυφή μέχρι τα νύχια με χτύπησε, σαν ρεύμα ηλεκτρικό κι ελπιδοφόρο...
Λίγο γέλιο βαθύ, κελαρυστό και καθάριο ζητούσε η ψυχή να γλυκαθεί τελικά.
Και τότε ναι δίχως να το σκεφτώ τα έδωσα όλα! Τα χάρισα όλα σε εκείνο το παιδί! Την ηλιαχτίδα του έδωσα να φωτίζει το δρόμο της ζωής του, τη βροχή να ξεπλένει την αλήθεια του, να μένει πάντα καθαρή, όποια κι αν είναι, κι εκείνο το λεπτό σιωπής να μπορεί να ακούει τι του λέει η καρδιά του, όταν οι άλλοι θα μιλούν με φαμφάρες κι εκείνο θα πρέπει να επιλέξει το κάθε του βήμα.
Τα παιδιά, αυτά έχουν τη δύναμη...
Μα δε μιλάω μόνο για τα παιδιά που θα χτίσουν το αύριο...
Ξεχνάμε τα παιδιά που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αυτά τα παιδιά είναι που μπορούν χτίσουν το σήμερα, και που ίσως είναι ώρα να ξυπνήσουν.
ΠΒ