Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ 1959 - 1985 .....................................................


Κυριακή, 2 Ιανουαρίου 2011





H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να.....
μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..


Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..


Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν
υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....



JIM KYM


87 σχόλια:





Ανώνυμος είπε...
Όντως ήμουν και εγώ ένας από αυτούς! Ήταν πράγματι πολύ καλύτερη ζωή Όπως λέμε ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
2 Ιανουαρίου 2011 12:27 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΤΟ 50.
2 Ιανουαρίου 2011 12:28 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ???ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ..
2 Ιανουαρίου 2011 12:33 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ, ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΝΥΧΤΙΑΤΙΚΑ. ΖΗΣΑΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ 1961
2 Ιανουαρίου 2011 12:35 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Εγώ τουλάχιστον πρόλαβα την πεντόβολα!
2 Ιανουαρίου 2011 12:35 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Δεν τα λέει και τόσο καλά. Ψείρες δεν υπήρχαν στη δεκαετία του 60-70. Γιατί υπήρχε το DDT. Ψέκαζαν τότε με τον πύραυλο μία τρόμπα και παντού μύριζε DDT. Ήταν ένα ιδιαίτερα τοξικό υγρό που το φάγαμε στη μάπα σε ισχυρότατες δόσεις. Τις ψείρες τις βλέπαμε στα σχολικά βιβλία σε φωτογραφία και δίπλα ένας ύμνος στο DDT που τις εξαφάνισε.
2 Ιανουαρίου 2011 12:36 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Καουμπόηδες και Ινδιάνοι 1967
2 Ιανουαρίου 2011 12:37 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΞΕΧΑΣΕΣ ΟΤΑΝ ΜΑΤΩΝΑΜΕ ΒΑΖΑΜΕ ΛΑΣΠΗ ΣΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΕΙΜΑΙ ΤΟ 1947
2 Ιανουαρίου 2011 12:38 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Να βάλετε μέσα κι εμένα που γεννήθηκα το 1944 και έχω πιο έντονες αυτές τις εμπειρίες ??
2 Ιανουαρίου 2011 12:39 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Ας θυμηθούμε και κάτι στη δεκαετία του 80. Δουλεύαμε στις διακοπές για λίγες μέρες σε Σούπερ Μάρκετ ή σε εργοστάσια της περιοχής για να έχουμε λεφτά να περνάμε καλά. Και τα λεφτά εφταναν και περισσευαν Ενας δούλευε και ζούσε ολόκληρη οικογένεια. Αν δουλευε η γυναίκα ή τα παιδιά δούλευαν για κάτι παραπάνω για να περνάνε καλύτερα και όχι για να επιβιώσουν και από ανάγκη
2 Ιανουαρίου 2011 12:48 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
12:36 π.μ. ΕΝΩ ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΤΡΩΣ, ΤΙ ΠΙΝΕΙΣ, ΤΙ ΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΖΕΙΣ. ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΒΡΟΜΕΡΑ ΜΜΕ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΑ ΝΑ ΣΕ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΝ ΣΩΜΑΤΙΚΑ - ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑ- ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ - ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ. ΕΖΗΣΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ, ΖΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ. ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΧΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΥΑ ΕΖΗΣΕΣ, ΣΕ ΛΥΠΑΜΑΙ, ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΣΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
2 Ιανουαρίου 2011 12:51 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΣΩΣΤΟΣ 12:48 π.μ. ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ. Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ= ΤΕΡΑΣΤΙΑ
2 Ιανουαρίου 2011 12:53 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
sthn eleysina mai fora.....
2 Ιανουαρίου 2011 1:00 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Μπράβο σου JIM KYM. Τί μας θύμησες απόψε!!! Και σαν συμπέρασμα. Είμαστε ή πιο ανθεκτική γενιά για να αντιμετωπίσει τα μελούμενα.
2 Ιανουαρίου 2011 1:01 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
...και διαβάζαμε Μικρο Σερίφη
2 Ιανουαρίου 2011 1:04 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Στο χωριό δεν είχαμε αυτοκίνητα, μόνο γαϊδούρια και μουλάρια. Δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα και διαβάζαμε τα βράδυα με λυχνάρι πετρελαίου. Τα χέρια μας μελάνιαζαν απ' το κρύο και από το ξύλο που τρώγαμε απ΄τον Δάσκαλο. Κάθε μέρα μετρούσαμε ποιός έφαγε τις περισσότερες ξυλιές. Σκυλιά και αλεπούδες το αγαπημένο μας παιχνίδι. Τα καλοκαίρια κοιμόμαστε τα βράδυα στα χωράφια όπου θερίζαμε και αλωνίζαμε το στάρι της χρονιάς. Κοιτάζαμε τα αστέρια και κάναμε όνειρα. Το μπάνιο μας το κάναμε στο ποτάμι μαζί με τις νεροφίδες. Δεν μας παρακαλούσαν να φάμε το φαγητό μας. Τρώγαμε αγκόρτσα και μούρες απ΄ τις μουριές. Στήναμε πλακοπαγίδες και πιάναμε πουλιά. Και πολλα άλλα. Νάσαι καλά φίλε που μας γύρισες στα παιδικά μας χρόνια. Το 1958
2 Ιανουαρίου 2011 1:05 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1:05 π.μ. Τα εχω κανει ολα και ακομα περισσοτερα ρε σειρα... Εδω 1956
2 Ιανουαρίου 2011 1:10 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
12.51 Δεν είναι η σημερινή εποχή ιδανική, ούτε και κείνη με το DDT ήταν. Εχουν ομοιότητες αυτές οι δύο εποχές. Η ομοιότητα ήταν η θεοποίηση κάποιων ουσιών για κατανάλωση που αργότερα αποδεικνύονται άκρως τοξικά. Σήμερα έχουμε το φθόριο και την ασπαρτάμη. και τα αντικολητικά τηγάνια. Αν βγεί στη φόρα πόσο τοξικά είναι θα ψάχνει ο κόσμος να κρυφτεί. Και τότε καπνίζαμε και μάλιστα πολύ. Ζούσαμε στα ντουμάνια. Δεν πάθαμε τίποτα. Η σημερινή αποστειρωμένη εποχή μειάζει με απέραντο νοσοκομείο.
2 Ιανουαρίου 2011 1:12 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ο 1:10 π.μ. ..απο περιοδικα το κλασικο μικυ μαους, Κλασικα Εικονογραφημενα, Μικρος Σεριφης, Μικρος Ηρωας. Τι μου θυμησατε τωαρα ρε σεις..... Να ειστε ολοι καλα, ευχομαι καλη χρονια και ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!
2 Ιανουαρίου 2011 1:13 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1:10 Νεδα - Μεσσηνίας. Μήπως είμαστε και κοντοχωριανοί;
2 Ιανουαρίου 2011 1:14 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Θυμάμαι τον γιαουρτοπόλεμο και αυγοπόλεμο μετά τις φοιτητικές εκλογές. Πιστα πατινάζ γινόταν η Σόλωνος από τα αυγά. Τα ντουμανιασμένα αμφιθεατρα όταν γινόταν συνέλευση
2 Ιανουαρίου 2011 1:15 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1:14 π.μ. Οσον αφορα την Πελοποννησο, ναι. Καταγομαι απο ενα χωριο της Αργολιδας κοντα στην Επιδαυρο.
2 Ιανουαρίου 2011 1:15 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1:15 ΟΚ Φίλε. Μας ενώνουν κοινές εμπειρίες. Καλό βράδυ.
2 Ιανουαρίου 2011 1:19 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1:19 π.μ. Ευχαριστω, να εισαι καλα.
2 Ιανουαρίου 2011 1:21 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΤΗ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΗ ΑΔΕΡΦΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΤΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΗΧΟΥΣ ΕΞΑΤΜΙΣΗΣ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΕΝΕΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ 1964
2 Ιανουαρίου 2011 1:26 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΜΠΛΕΚ ΟΜΠΡΑΞ ΤΡΟΥΕΝΟ 1967
2 Ιανουαρίου 2011 1:28 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Παιζαμε 21 και αντι για χρηματα βαζαμε στην μανα τον τιραμολα τον σεραφινο τον μπλεκ το αγορι και κλπ.πεζαμε μπιλιες χτυπαγαμε τα κουδουνια των σπιτιων και τρεχαμε.κοιμομασταν στην αυλη χωρις φοβο!!!!δεν γραφω αλλο πραγματικα ανατριχιασα γιωργος 1967
2 Ιανουαρίου 2011 1:29 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Λετε να ερθη ο τζημ ανταμ με τον τσιπιριπο τον πεπιτο την ντυανα να μας σωση
2 Ιανουαρίου 2011 1:29 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Αndre the Giant vs Hulk Hogan 80's
2 Ιανουαρίου 2011 1:32 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
http://www.youtube.com/watch?v=HIJYhk9gx9E&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=8KNWGrZwZ50
2 Ιανουαρίου 2011 1:45 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΠΑΙΖΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΠΟ ΜΕ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ[ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ}ΓΙ' ΑΥΤΟ ΜΕ ΦΩΝΑΖΑΝ ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΞΕΝΟΙΑΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
2 Ιανουαρίου 2011 1:52 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Stray Cats
2 Ιανουαρίου 2011 1:56 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Συγχαρητήρια σε όλους τους σχολιαστές αυτής της γενιάς, όντως μεγαλώσαμε σαν παιδιά, περάσαμε καλά και ανέμελα, μεγαλώσαμε σε αθώες εποχές, γίναμε μεγάλοι και τρανοί και στο τέλος καταφέραμε το ένα και μοναδικό, να στερήσουμε απο την σημερινή νεολαία το δικαίωμα στο όνειρο. Και καταντήσαμε με την αλαζονεία της καλοπέρασης και του οχαδελφισμού, τους σημερινούς Έλληνες, να δουλεύουν εργάτες στους Αλβανούς, θερμά συγχαρητήρια, ΜΠΡΑΒΟ.
2 Ιανουαρίου 2011 1:58 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Αμ, και τον Πελεγκρίνο το γάιδαρο του Πεπίτο πού τον βάζετε. Ο Πεπίτο!!! Που μια τσιγγάνα του είχε πει ότι θα ζήσει 100 χρόνια. Οι ποδηλατάδες, οι κοπάνες απ' το σχολείο για να πάμε για μπάνιο ή για καφέ, οι διαγωνισμοί παγωτού ή αριθμού μπάνιων στη θάλασσα που είχαμε κάνει, το υποβρύχιο, οι φέτες καρπουζιού το καλοκαίρι ή τα κεράσια που εμείς τα κορίτσια τα φορούσαμε σαν σκουλαρίκια, το παιχνίδι στους δρόμους, που δε μαζευόμασταν στο σπίτι, αν δεν ερχόταν η μάνα μας με την παντόφλα καμιά φορά να μας φοβερίσει, οι φίλοι μας που τους συναντούσαμε γιατί δεν μπορούσαμε αλλιώς να έρθουμε σ' επαφή μαζί τους, ευτυχώς για μας δεν υπήρχαν υπολογιστές ή κινητά εκείνη την εποχή. Υπήρχαν όμως φίλοι. ΄Εφη
2 Ιανουαρίου 2011 2:00 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Μεγάλωσα στην Ανω Πόλη (ΑΚΡΟΠΟΛΗ) Θεσσαλονίκης και πρόλαβα γανωτή ,πρόλαβα άνθρώπο υποστήριζε ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ στα σοβαρά,ο πατέρας μου κάπνιζε ΔΗΛΟΣ ,γεννήθηκα το 75 και θυμάμε επίσης πως έχω δεί άσπρο περιπολικό citroen βατραχο με μπάτσους ντυμένους στα πράσινα
2 Ιανουαρίου 2011 2:15 π.μ.



Lazy Dog είπε...
Βρε τι μου θυμησατε....ωραια χρόνια!!!Τοτε πραγματικα υπηρχε επικοινωνια.... Εδω και 3 μηνες που πεταξα το κινητο, ακουω συνεχεια να μου λενε "και πως επικοινωνεις, πως κάνεις τις δουλειές σου;" και τους απάντω: πώς καναμε τις δουλειες μας και πως επικοινωνουσαμε πριν βγουν τα κινητα; Απάντηση δεν παίρνω....
2 Ιανουαρίου 2011 2:42 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Εγκλημα και τιμωρια οπως το ειπε ο προηγουμενος φιλος. Τα καστρα και οι καλυβες στο βουνο ηταν το κατι αλλο. Ετοιμαζαμε τα οχυρα μας πριν τον πετροπολεμο... Απλα μαγεια...
2 Ιανουαρίου 2011 4:12 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
συμφωνω με όλους σας ... αθωα χρόνια στη βιοπάλη και η οικογένειες βγαίναν καθημερινή για μια βόλτα ακόμα κι ενα ταβερνακι.. Αλλά είμασταν σε ΥΠΝΟ ΒΑΘΥ !! ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ? 1961 ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ .. ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΛΠ..
2 Ιανουαρίου 2011 4:51 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Γεννημενος το '78. Προλαβα ολα οσα περιγραφεις και ακομα περισσοτερα που με θλιψη τα εβλεπα να εξανεμιζονται οσο μεγαλωνα. Στα 13 μου απλα ειδα τον κοσμο να αλλαζει τοσο γρηγορα, παιδια και γονεις να αποξενωνονται σε μια βραδια! To ΣΟΚ του πολεμου Live τοτε στις τηλεορασεις βλεπετε... η νεα μας "θεραπεια".
2 Ιανουαρίου 2011 6:25 π.μ.



59ος Δάσκαλος είπε...
Ήμαστε ελέυθεροι κι όχι εγκλωβισμένη στη φυλακή του LIFE STYLE σαν χαζά αμερικανάκια. Μεγάλε με συγκίνησες. Μέσα σ' αυτές τις γραμμές μου σκάλισες τη μνήμη και άρχισα να θυμάμαι αυτά που είχα ζήσει. Ας τα διαβάσουν κι οι νεότερες γενειές κι ας εμείς προσπαθήσουμε να τους οδηγήσουμε ξανά σε άνάλογες συμπεριφορές.
2 Ιανουαρίου 2011 7:44 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ??????????
2 Ιανουαρίου 2011 7:49 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΑΧ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ .ΕΓΩ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΟΥ-ΧΟΥ .ΜΕ ΠΟΣΟ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΜ ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΟ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΙ ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΑΛΙ ΟΙ ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ .ΜΕΓΑΛΩΝΑΜΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΝ .ΚΤΙΖΑΜΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΠΟΧΗ ΣΑΝ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ .ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΕΝ ΝΟΙΩΣΑΜΕ ΤΟΤΕ ΜΑΘΑΜΕ ΤΩΡΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
2 Ιανουαρίου 2011 8:42 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Αχ τι μου θύμισες. Να εισαι καλά. Στο χωριό που μεγάλωσα δεν υπήρχε άσφαλτος παρά μόνο κάτι δρόμοι με χώμα λεπτό. Για να πάμε στο διπλανό χωριό πηγαιναμε με τα πόδια , τα πέδιλα στο χέρι για να μην χαλάνε και μόλις φτάναμε πλέναμε τα πόδια μας και τα φορούσαμε. Επειδή δεν ειχαμε πολλά παιχνίδια αυτοσχεδιάζαμε. Κατουρούσαμε για να μουσκέψει το χώμα και κάναμε κεφτεδάκια κα φούρνους για να τα ψήσουμε τάχα. Κανεις δεν έπαθε τίποτα. Τα σημερινά τα παιδιά τα λυπάμαι, που δεν παίζουν καθόλου που δεν ξέρουν να παίζουν. Εμείς χορτάσαμε την πιο φυσιολογική ζωή για ένα παιδί .Γεννήθηκα το 1958
2 Ιανουαρίου 2011 8:45 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΤΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗ ΜΕΣΑ 1974
2 Ιανουαρίου 2011 8:59 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,Η ΓΕΝΝΙΑ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΚΑΙ ΠΑΡ΄ΟΛΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΕΝΝΙΑ ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΑΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΧΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΟΙΟΤΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ,ΓΙΑΤΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΞΙΠΑΣΤΗΚΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ
2 Ιανουαρίου 2011 9:06 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
μπραβο ρε μαγκα απλα γραφεις οτι ακριβως λεμε στα παιδια μας 1960
2 Ιανουαρίου 2011 9:12 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
genimenos to1951 stin kalithea.sas thimizo kati akoma,katourima apo ton filo mas meta apo tsibima sfikas, stamatima aimoragias meta apo petropolemo me kapno apo gopa tsigarou,periodiko GAOUR-TARZAN ME POKOPIKO KAI XOUXOU .KALLI XRONIA SAS.
2 Ιανουαρίου 2011 9:21 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΣΤΗΝ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΑΡΖΑΝ ΤΣΙΤΑ ΚΑΙ ΖΑΚ ΚΟΥΣΤΩ.ΠΟΛΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΞΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΦΕΤΕΣ ΨΩΜΙ ΜΕ ΒΙΤΑΜ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΗ ΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΗΤΑΝ ΜΕ ΖΑΧΑΡΟΥΧΟ ΓΑΛΑ ΒΛΑΧΑΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΙΧΟΥΔΙΑ.ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑΣ ΓΙΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑ.ΒΟΥΡΚΩΝΩ...1967.
2 Ιανουαρίου 2011 9:32 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΟΛΑ???? ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΑΛΑΣΑΜΕ?????? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ???? ΕΠΕΙΔΗ ΑΡΧΙΣΕ Ο ΞΙΠΑΣΜΟΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ,ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΠΟΔΙΩΝ.... ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ
2 Ιανουαρίου 2011 9:41 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
1975 - ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΕΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ. ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΙΔΕΣ ΧΤΕΣ (ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΙΔΕΣ ΧΤΕΣ). ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ(ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ) ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ (ΔΥΣΤΥΧΙΑ-ΜΟΝΑΞΙΑ).ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ .
2 Ιανουαρίου 2011 9:58 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΕΜΕΙΣ Η ΓΕΝΝΙΕΣ ΤΟΥ 50 ΚΑΙ ΤΟΥ 60 ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
2 Ιανουαρίου 2011 10:31 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Συγχαρητήρια σε όλους τους σχολιαστές αυτής της γενιάς, όντως μεγαλώσαμε σαν παιδιά, περάσαμε καλά και ανέμελα, μεγαλώσαμε σε αθώες εποχές, γίναμε μεγάλοι και τρανοί και στο τέλος καταφέραμε το ένα και μοναδικό, να στερήσουμε απο την σημερινή νεολαία το δικαίωμα στο όνειρο. Και καταντήσαμε με την αλαζονεία της καλοπέρασης και του οχαδελφισμού, τους σημερινούς Έλληνες, να δουλεύουν εργάτες στους Αλβανούς, θερμά συγχαρητήρια, ΜΠΡΑΒΟ.
2 Ιανουαρίου 2011 10:48 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΑΡΕ ΦΙΛΕ ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΛΕΤΕ ΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΛΑΤΣΙΟ ΜΑΣ ΦΕΤΑ ΨΩΜΑΚΙ ΖΥΜΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΝΑ ΚΑΨΑΛΙΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΛΑΔΟΡΙΓΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΦΑΓΑΚΙ ΚΡΕΑΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΤΗΛΕΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΚΟΥΡΜΕ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ ΝΑ ΕΚΠΑΥΔΕΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ .ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ 1957.
2 Ιανουαρίου 2011 11:00 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΑΣ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ....ΕΙΧΑΜΕ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ ΚΙ ΑΥΤΑ .ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ,ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΛΕΞΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ (ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΑΜΕ ΟΥΤΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ Η ΜΑΝΝΑ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΑΖΙ)ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥ ΖΗΛΕΨΑΜΕ ΤΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ ΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΑΛΛΟ 1961
2 Ιανουαρίου 2011 11:18 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΜΠΡΑΒΟ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ . ΓΕΝΗΘΗΚΑ ΤΟ 1961 ΣΤΗΝ ΣΙΑΤΙΣΤΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ !!!! ΕΝΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ [ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ] , ΤΟΤΕ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕΜΕ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΣΗΧΙΑ ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ . ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ -ΥΣΗΧΙΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ !!!
2 Ιανουαρίου 2011 11:20 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΚΑΡΔΙΤΣΑ 1950 ΦΤΩΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ...ΕΞΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ....ΜΠΟΜΠΟΤΑ ΛΑΙ ΨΩΜΙ ΜΕ ΖΑΧΑΡΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΕΦΤΕ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΜΜΟ....ΝΑΣΤΑΙ ΚΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ....
2 Ιανουαρίου 2011 11:39 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Μπλέκ, Όμπραξ, Μικρός Σερίφης, Τιραμόλα, Σεραφίνο, Μίκυ Μάους, Μικρός Ήρωας. Κρυφτόπικο, Μηλαρόνια, Κηνυγητό, Κρυφτό, Μπάλα Απαλνοί-Ακατνοί, Κουκουρέτσια, Τσιλίκα Τσιλικοπάι, Αγριόγρουνα, Μπίλιες μιτζακάκια απτόλας, Καρότσια, Γκύλατρος, Εξορμήσεις για ανακαλύψεις, Κεδρίσια τσιγάρα μετά Καρελάκι μετα Σαντέ. Με τα πόδια 7 χιλιόμετρα να πας και άλλα τόσα να γυρίσεις να πάμε Γυμνάσιο, με χιόνια με βροχές, να κατεβάζει ο λάκος πολύ νερό να μην μπορούμε να τον περάσουμε και να επιστρέφουμε 1 χιλιόμετρο πρίν τον προορισμό μας και όλα αυτά για 6 χρόνια. Και πόσα άλλα ξεχνώ αυτή την στιγμή συγκινημένος. Μπράβο JIM KYM μας συγκίνησες όλους απ΄ότι βλέπω.
2 Ιανουαρίου 2011 11:50 π.μ.



Ανώνυμος είπε...
Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ,ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑΤΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ.ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΥΠΟΡΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΜΑ ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ (Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ),ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΤΗΝ ΑΧΑΡΝΩΝ ΜΕΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ.ΕΙΧΑΜΕ ΟΜΩΣ ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΗΣΤΙΚΑ,ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΛΕΙΔΑΜΠΑΡΩΝΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΛΟΞΟΥΣ),ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΣΧΕΣΕΙΣ (ΟΧΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ),ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ,ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΝΟΙΩΘΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ. ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ (ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΤΗΡΩ)ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΦΤΩΧΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ. ΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΟΡΓΟΥΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΠΕΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΩΧΟΙ,ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΟΛΟΙ ΞΕΧΑΣΑΜΕ...ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!!!
2 Ιανουαρίου 2011 12:07 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΛΛΑ ΕΖΗΣΑ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΕΧΩ ΟΜΩΣ ΤΗ ΤΥΧΗ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΖΩ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΖΩ. ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΚΡΥΦΑ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ (ΑΓΚΑΛΙΑ) ΤΟΥ!!!!!!!!!
2 Ιανουαρίου 2011 2:35 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΛΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΗ,ΧΟΡΟΣ,ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ! ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥ 1965
2 Ιανουαρίου 2011 3:03 μ.μ.



kik είπε...
Τότε η αστυνομία, η αγορανομία κλπ, έκανε συστάσεις για νουθεσία και δεν συμπεριφερόταν υπεροπτικά και αλλαζονικά προς τον πολίτη.
2 Ιανουαρίου 2011 6:39 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
Πανεμορφες γλυκυτατες αναμνησεις στα χρονια της αθωοτητος
2 Ιανουαρίου 2011 6:42 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
Ὅταν τὰ σήριαλ ἦταν τηλεοπτικές μεταφορὲς ἀξιόλογων ἔργων τέχνης καὶ δίδασκαν πολιτισμό. Ὀ Χριστός ξανασταυρώνεται: http://www.youtube.com/watch?v=6UV3m2__WTI Κούνγκ Φού: http://www.youtube.com/watch?v=lKMgceSkqrY (ἀντίστοίχως) Κυναίγειρος
2 Ιανουαρίου 2011 7:04 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
EΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ 73.ΠΡΟΛΑΒΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΕΡΤ ΚΑΙ ΥΕΝΕΔ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΚΑΝΕΝΟΣ,ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΩ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ.ΡΟΥΧΑ ΦΤΩΧΙΚΑ ,ΟΥΤΕ ΜΑΡΚΕΣ ΟΥΤΕ ΠΟΛΛΑ ΦΡΟΥΦΡΟΥ,ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΦΡΕΣΚΟΠΛΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ.ΦΕΤΑ ΨΩΜΙ ΜΕ ΜΕΡΕΝΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ,ΠΟΥ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΑΠΟ ΕΞΩ,ΚΑΙ 10 ΔΡΑΧΜΕΣ ΣΤΗ ΤΣΕΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΠΠΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ.5 ΔΡΧ ΤΑ ΓΑΡΙΔΑΚΙΑ ΤΖΑΜΠΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ 5 ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΓΙΑ ΓΛΥΦΙΝΤΖΟΥΡΙ ΚΟΤΖΑΚ ΚΑΙ ΤΣΙΧΛΕΣ ΦΥΛΛΑΡΑΚΙ!ΤΣΑΚΑΛΑΚΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΓΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΥΡΩ ΣΠΗΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝΑΜΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΧΑΡΤΟΚΟΥΤΑ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΜΕ ΟΤΙ ΒΡΗΣΚΑΜΕ.ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΡΥΦΤΟ,ΤΖΑΜΙ,ΚΟΥΤΣΟ,ΛΑΣΤΙΧΟ,ΩΣΠΟΥ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ "ΕΛΑ ΣΠΙΤΙ ΝΥΧΤΩΣΕ' .......ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ..........
2 Ιανουαρίου 2011 7:04 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ναι ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΤΕ,,,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΤΕ, ΚΡΙΜΑ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΑΣ,ΤΩΡΑ ΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 50 ΜΕ 85.,,,,,,,,,, ΕΝΑ ΚΛΕΥΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ,
2 Ιανουαρίου 2011 7:07 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
707 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΤΟΣ (ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΖΕΛΑ)
2 Ιανουαρίου 2011 7:19 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
......ΚΑΙ ΜΕ ΘΕΑ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ.........
2 Ιανουαρίου 2011 7:29 μ.μ.



mixalis είπε...
mpravo paidia
2 Ιανουαρίου 2011 7:30 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΙΛΕ JIM KYM ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ (1957) ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΞΕΧΑΣΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΟΤΙ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ 8 ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΙ ?, ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟ ΜΕΖΕΔΑΚΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ PC, ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΖΗΛΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ, ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΕΝΑ ΦΤΩΧΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΕ ΛΙΓΟ ΚΗΠΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΚΛΟΥΒΙΑ, ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΘΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΒΡΩΜΙΑ ΚΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΪ ΠΟΣΟ ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ !!!!!!!!!
2 Ιανουαρίου 2011 7:39 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ,ΤΙ ΘΥΜΗΣΕΣ!!!!ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΟΥΣΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.....ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ-ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ 1951- ΕΙΝΑΙ..... ΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ (ΚΟΚΟΛΟΙ),ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΣΚΑΨΙΜΟ ΣΤΙΣ ΣΤΑΦΙΔΕΣ, ΜΑΖΕΜΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΩΝ ΓΙΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ...ΦΥΛΑΓΜΑ ΑΡΝΙΩΝ.....ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ....ΚΟΥΒΑΛΗΜΑ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ...ΦΛΕΡΤ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΡΑΚΟΝΤΕΙΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ ΓΟΝΕΩΝ- ΔΑΣΚΑΛΩΝ....ΠΑΙΖΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΣΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ....ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΚΟΠΕΛΙΑ!!!! ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ.......ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ! ΚΑΝΑΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΕΣ...ΤΡΕΧΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΟΓΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙΣ " ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ" ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΕ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ......ΗΜΟΥΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΛΕΓΑ "ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΩ".....ΠΕΡΑΣΑΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑ!!! ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.....? Π.Τ '
2 Ιανουαρίου 2011 7:40 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
Αψογος... και εκείνες οι λαστιχένιες μπότες για τις λάσπες!!! οι ξυλόσομπες του χειμώνα. Απίστευτα χρόνια!! Νά σαι καλά!!
2 Ιανουαρίου 2011 7:42 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΑΣΦΑΛΕΙΑ,ΑΝΕΜΕΛΙΑ,ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΨΩΜΙ ΜΕ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΣΤΙΜΜΕΝΗ ΝΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ,ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΦΕΤΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΡΩΓΑΜΕ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΑΜΕ ΖΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ!!!ΤΑΜ-ΤΑΜ ΚΑΙ ΤΙΡΑΜΟΛΑ,ΣΕΡΑΦΙΝΟ,ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ.ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ(ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ,ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ,ΙΣΤΟΡΙΑ) ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΙΔΕΙΑ. ΚΑΛΛΙΟΠΗ 1959
2 Ιανουαρίου 2011 8:06 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
Δερβίση μου. Τι μου θύμισες.Πράγματι τα κάναμε όλα αυτά και ίσως ακόμη περισσότερα όπως κοβόμασταν και καυτηριάζαμε την περιοχή κατουρώντας την, χτυπούσαμε πχ στο πόδι και μας έβαζαν κατάπλασμα από καπνό και όμως δεν παθαίναμε τίποτε. Τυχαίο δεν νομίζω. Και να σκεφτεί κανείς ότι ζούσα σε πρωτεύουσα νομού από το 1952 που γεννήθηκα. Ηταν τα καλλίτερα και πιο ανέμελα χρόνια για ένα παιδί. Ρε μεγάλε JIM KYM μας ξέσκισες. Θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρες. Νάσε καλά........ zepasx
2 Ιανουαρίου 2011 8:19 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ζαχαριτσα στο ψωμι και λιγο νερο απο πανω μην την παρη ο αερας και ειμασταν οι καλιτεροι πραγματικα νοσταλγω εκεινα τα χρονια. .αλλα και νοιωθω υπευθυνος κατα καποιο τροπο που δε επαναστατησαμε μα εκεινουσ που αρχισαν να στρωνουν απο τοτε το χαλι που εχουμε σημερα ηθελαν καποιοι στην πυρα απο πιο νωρις
2 Ιανουαρίου 2011 8:32 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
20 6 1956 ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!!
2 Ιανουαρίου 2011 8:33 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
20-6-1956 Σε όσους τους αρέσει ο ύπνος, αλλά ξυπνούν πάντα με καλή διάθεση, όσους χαιρετούν ακόμα με ένα φιλί, όσους δουλεύουν πολύ, αλλά δεν ξεχνούν το νόημα της ζωής , όσους κολλάνε στην κίνηση και βρίσκουν ευκαιρία να τηλεφωνήσουν σε φίλους, όσους κλείνουν την τηλεόραση για να πουν δυο κουβέντες ,όσους είναι ευτυχισμένοι ακόμα και όταν καταφέρνουν τα μισά , όσους τραγουδούν δυνατά κι ας μην έχουν καλή φωνή ,όσους τα βλέπουν μαύρα μόνο όταν είναι σκοτάδι , όσους έχουν τον ενθουσιασμό ενός παιδιού και την ωριμότητα ενός μεγάλου, όσους έχουν καταλάβει ότι δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα , όσους δεν περιμένουν τα Χριστούγεννα για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αλλά προσπαθούν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΛΟΨΥΧΑ... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
2 Ιανουαρίου 2011 8:51 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
7,39 σωστος
2 Ιανουαρίου 2011 8:51 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΓΑΡΙΔΑΚΙΑ ΜΠΟΖΟ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟ ΚΑΙ ΣΚΑΡΦΑΛΩΜΑ ΣΕ ΟΙΚΟΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ!!
2 Ιανουαρίου 2011 9:06 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
EGO GENITHIKA TO 74 KAI EXO TA IDIA BIOMATA!!! KAI KATHE MERA LEO GIA AYTA STA PIO NEA PEDIA...
2 Ιανουαρίου 2011 9:11 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
Μπράβο στον αρθρογράφο αλλά μπράβο και στον 7.39!!! Συμφωνώ και επαυξάνω. Και μια επισήμανση. Νομίζω ότι το διάστημα 1950-1985 είναι αρκετά μεγάλο και αφορά πολλές διαφορετικές γενιές με πολλά διαφορετικά βιώματα και πολλές αλλαγές. Τι σχέση μπορεί να έχει η Ελλάδα του 1960 με αυτήν του 1980- πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά κ.λ.π.;;; Καμιά απολύτως. Στη γειτονιά που μεγάλωσα στις νότιες συνοικίες της Αθήνας όταν έγινε η πρώτη πολυκατοικία το 1967, ήταν σαν την μύγα μες το γάλα, ανάμεσα σε εκατοντάδες μονοκατοικίες με αυλές, καμαρούλες και κληματαριές, ενώ και στα 1980 δεν υπήρχαν ούτε 5 μονοκατοικίες. Ο δρόμος μας ασφαλτοστρώθηκε το 1974, ενώ το 1985 δεν υπήρχε ούτε μια αλάνα, ούτε μια γωνιά για να παίξουν τα αποστειρωμένα δυστυχισμένα παιδιά των διαμερισμάτων. Στα σχολειά ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ακόμη γραφή και ανάγνωση έστω κι αν υπήρχε ο βούρδουλας του δασκάλου. Τα μπακαλικάκια της γειτονιάς έπεσαν στην άνιση μάχη με τα μεγαθήρια των υπεραγορών κάπου στα μέσα του '70. Στο πρώτο σπίτι που απέκτησε το χαζόκουτο στα 1967 μαζευόταν όλη η γειτονιά, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους των ανθρώπινων σχέσεων. Τέλος και το κυριότερο, οι γενιές που μεγάλωσαν στα 50ς, 60ς, 70ς μπολιάστηκαν στην ιδέα του ΕΜΕΙΣ και της συλλογικότητας ζώντας μεγάλα ιστορικά γεγονότα, σε αντίθεση με τους επόμενους που γαλουχήθηκαν στην "ιδέα" του ΕΓΩ, του ατομικισμού, της υπερκατανάλωσης, της αρπαχτής και της καριέρας. Η γκλαμουριά, οι εργολάβοι και ο αρχοντοχωριάτικος νεοπλουτισμός ολοκλήρωσαν την καταστροφή ως τα τέλη του '90. Και χιλιάδες ακόμη παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω... ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ - ΧΑΡΤΑΚΙΑ ΜΕΛΟ με τις σημαίες και τις εθνικές ενδυμασίες... Τα θυμάται κανείς;;; 1958
2 Ιανουαρίου 2011 9:53 μ.μ.



ΜΕΤΟΙΚΟΣ είπε...
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΤΟ 1942 ΣΤΟ ΤΖΑΝΝΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΠΕΙΝΑΣ. Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΡΙΧΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΜΕ ΜΟΥΡΟΥΝΟΛΑΔΟ ΠΟΥ ΔΙΝΑΝΕ ΣΤΙΣ ΛΕΧΩΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΛΟΓΩ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΕΙΨΗ ΤΟ ΜΟΥΡΟΥΝΟΛΑΔΟ ΣΤΟ ΨΩΜΙ!! ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ [ ΠΑΙΔΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ,ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΣΠΙΘΑΣ ] ΤΑΡΖΑΝ, ΓΚΑΟΥΡ, ΤΑΤΑΜΠΟΥ, ΧΟΥΧΟΥ [ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΓΕΡΙ!!] ΠΟΚΟΠΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΟ ...ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ {ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΤΟ ΦΑΚΟ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ !!].ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΩ ΩΣ ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΝΘ/ΓΟΣ ΣΤΑ ΛΟΚ, ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΥΚΟ ,Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΤΩΡΑ, ΞΕΝΗΤΕΜΕΝΟΣ ΒΛΕΠΩ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΖΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΜΟΥ Σ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΒΛΑΨΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ. ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΣ.
2 Ιανουαρίου 2011 9:54 μ.μ.



eleutheroi-poliorkimenoi είπε...
Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο . -
2 Ιανουαρίου 2011 10:01 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΑΓΑΝΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ...
2 Ιανουαρίου 2011 10:10 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
1959 ZHΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΠΤΑΕΤΙΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ ΕΦΙΑΛΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!!! ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΚ ΑΠ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΑΠΟΨΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ Ο ΤΑΣΟΣ Ο ΜΗΝΗΣ: Κ Α Τ Ω Η Χ Ο Υ Ν Τ Α ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.... ΑΝΤΕ ΟΡΕ ΣΕΙΡΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΝΤΟΙΤΣΕ ΒΕΛΕ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΕΑ... ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΙ ΩΡΑ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΗΤΣΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ?
2 Ιανουαρίου 2011 10:28 μ.μ.



Αναστασία Α. είπε...
«Μου κρατούσες πάντα τη σκισμένη τσάντα και φεγγοβολούσες μάτια μου…» Κωστάκη, τι καλά να ήσουνα τώρα μέσα στο μπλογκ και να διάβαζες για τα παιδικά μας χρόνια και τη γειτονιά μας, που ήσουν το πιο ζωηρό αγόρι και πλάκωνες τους φλώρους στο ξύλο και εγώ μαζί σου, κανονική πολεμίστρια, τα κατάφερνα στο ξύλο μια χαρά!!! Τότε που καθόμαστε στο ίδιο θρανίο, πηγαίναμε μαζί και ερχόμαστε παρέα από το σχολείο, τις τρώγαμε μαζί από τους δασκάλους και γράφαμε στα πόδια μας ποδοσφαιρικά συνθήματα για να τις ξαναφάμε, από τους γονείς μας αυτή τη φορά. Στις γραμμές περιμέναμε κάθε μεσημέρι το μουτζούρη για να παίξουμε το παιχνίδι μας και να κρυφτούμε πίσω από έναν τοίχο ή ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο όταν το μαύρο τέρας, που έβγαζε καπνούς, περνούσε θριαμβευτικά από μπροστά μας. Στην πρώτη Γυμνασίου πηγαίναμε μαζί και στα αγγλικά και όταν τα μεγαλύτερα κορίτσια μας έλεγαν ζευγαράκι απορούσαμε γιατί πιστεύαμε πως είμαστε αδέρφια. Να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου. Να είστε καλά και οι υπόλοιποι φίλοι με τις αξέχαστες εμπειρίες εκείνης της εποχής.
2 Ιανουαρίου 2011 11:19 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΠΑΛΙΟΣΕΙΡΕΣ ΜΕ ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΑ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ,ΜΕ ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΩ,ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΡΕ ΣΕΙΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ!!!!!!!!!!!
2 Ιανουαρίου 2011 11:47 μ.μ.



Ανώνυμος είπε...
1985 δεν υπήρχε ούτε μια αλάνα, ούτε μια γωνιά για να παίξουν τα αποστειρωμένα δυστυχισμένα παιδιά των διαμερισμάτων. εγω του 85 ειμαι και ομως τοτε ολη μερα ειμασταν εξω και ομως αποστειρωση δεν ειχαμε και ομως ολα τα παιδια τρεχαμε και χτυπουσαμε τα κουδουνια και ομως μαζευομασταν στην πλατεια για μπαλα κρυφτο μπιλιες ποδηλατο ολη μερα σε μερη που τωρα να παμε μονοι μας με ποδηλατο δυσκολα καποιος το κανει αυτοκολητα μπλεκ σεραφινο λουκι λουκ σε περιοδικα που ηταν απο τους γειτονες τα σαινια και αλλα πραγματα πραγματικα απο οσο θυμαμαι μεχρι το 95 ολες οι πλατειες ηταν γεματες και πλακωνομασταν μεταξυ μας για χαβαλε πλατειες με διαφορες ηλικιες μετα ξεκινησαν να τους μαζευουν οι τσαιοι σε μια γειτονια πολυ ησυχη απο εγκληματικοτητα...μεσα σε μια δεκαετια αλλαξαν ολα...ολα ομως προσλαβα 20 δρχμ η μια πιτα κομμενη τι και τι (απιστευτα σνακ) αυτοκολητα μπαλες απιστευτες μπαλες χαμενες...αν καποιον δεν βρισκαμε του φωναζαμε απο κατω για να κατεβει η για να μαθουμε αν ειναι καλα..προλαβα μακρια γαιδουρα που μετα την παιζαμε στο λυκειο και τα μικροτερα παιδια δεν ηξεραν τι καναμε...προλαβα τους πραγματικους φιλους..μην με καταδικαζεις εγω παροτι στην Αθηνα ο παππους μου μαθαινε να πιανω ψαρακια στην θαλασσα με εναν κουβα ψωμι και πετρα ανοιγα αχινους με πετρα σκεψου ποσο ημουν που πηγαινα στην σκεπαστη με την ρεαλ μονος μου και κανεις δεν μου εκανε τιποτα...σκεωψου οτι οταν ηθελα κασσετες πηγαινα στην στοα κατω στην αθηνα με το ποδηλατο απο την πατησιων στα 13 μου..εζησα και εγω ομορφα πραγματα και στις πληγες μου επερνα τσιγαρο απο τους μεγαλυτερους και εβαζα καπνο...ειμαι και εγω υπεριφανος που τωρα που μεγαλωσα δεν θελω gps να βρω εναν κεντρικο δρομο στην αθηνα και οπου και να με αφησεις ξερω να παω σπιτι...προλαβα το να καπνιζω στον ξυλινο σκευοφορο οταν ερχοταν απο την ειρηνη και ηταν αδειος...τωρα προσπαθησαμε πολυ να μην πειραζουν τα παιδια στις πλατειες αλλα ματαια μαζευαν εμας οι τσαιοι που απλα καναμε οτι καναμε τοσα χρονια μπαλα και μπλα μπλα μπλα και αφηναν ολους τους αλλους που τους χτυπουσαμε γιατι πουλουσαν ναρκωτικα σε μικροτερα παιδια στην πλατεια που μας εμαθε τι ειναι ζωη....
3 Ιανουαρίου 2011 12:10 π.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου