ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ

                    ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2007 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 - ΜΑΙΟΣ 2010 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

21/10/2011

Όχι ότι έχουν πια σημασία οι αναλύσεις. Χθες το βράδυ ξεβρακωθήκαμε εντελώς. The game is over. To μόνο που μπορεί να σώσει την Ελλάδα πλέον είναι ένας εξεβιασμένος από μηχανής θεός ή ένα μάτσο τρελοί (χλωμά και τα δύο).

Απλώς αναφέρω αυτά τα 4 ορόσημα (κατά την προσωπική μου άποψη) της εφιαλτικής πορείας προς την εσχάτη προδοσία, μιας χώρας που ατύχησε να έχει ταυτόχρονα στην πολιτική σκηνή της, έναν ανεπαρκή στους χειρισμούς του Έλληνα κι έναν overqualified ευνουχισμένο νεοταξίτη διεθνιστή, που είναι βέβαιο, ότι το τέλος του Καντάφι θα μοιάζει ανακοπή καρδιάς μπροστά στο τέλος που τον περιμένει έτσι και πέσει στα χέρια μας.
( Χθες, εκεί που έβλεπα το ματσάκι του Πάοκ, είδα ένα όραμα, ένα τεράστιο Γύπα να πετάει πάνω από την Τούμπα κρατώντας στα νύχια του τον ΓΑΠ και να τον αμολάει στην εξέδρα των παοκτζήδων… 
Συγκλονιστικό ήταν..)
Έχω κατηγορήσει ανελέητα τον Κώστα Καραμανλή για την ανεπάρκειά του την κρίσιμη στιγμή, για τους λάθος χειρισμούς τους, για τους μη χειρισμούς του, για το αποτέλεσμά του.
Υπάρχει όμως μια διαφορά και πρέπει να καταγραφεί. Οφείλει να καταγραφεί, γιατί μετά την χθεσινή ισοπέδωση, μετά το χθεσινό ελεεινό σοσιαλιστικό άνοιγμα των μπουτιών στις δυνάμεις κατοχής, πρέπει να ξεστραβωθεί κι ο

τελευταίος Έλληνας.
Ο Καραμανλής κατηγορείται. Δικαίως. Ο πολιτικός κρίνεται από τις πράξεις του. Από το αποτέλεσμα. Όσο πιο ζόρικη είναι η μάχη, τόσο πιο μάγκας πρέπει να αποδείξει ότι είναι. Δεν ήταν αρκετός. Δεν μπόρεσε; Δεν τον άφησαν; Δεν με ενδιαφέρει, πια, καθόλου.
Ο George- Andrew- Papandreou -Mineiko δεν κατηγορείται, γιατί δεν εμπίπτει η περίπτωσή του στα χέρια της δικαιοσύνης ούτε της κοινής λογικής.
Ο ΓΑΠ είναι ένας στυγνός εγκληματίας του Ελληνικού Έθνους, είναι ο μεγαλύτερος προδότης που γνώρισε ΠΟΤΕ αυτή η πατρίδα, ο πιο δικτυωμένος, ο πιο πουλημένος. Ο ΓΑΠ μισεί την Ελλάδα και προκειμένου να κάνει τα χατήρια των αφεντικών του, ίσως να είναι και ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την ίδια την Ευρώπη στην οικονομική κατάρρευση.
Συνεπώς δεν τίθεται θέμα δίκης για τον ΓΑΠ.
Ο ΓΑΠ και ο Κώστας Σημίτης ( για να μην ξεχνιόμαστε) , κάποια στιγμή, είμαι σίγουρη γι αυτό, θα έχουν τέλος τραγικό.
Πολλούς τρόπους μπορώ να φανταστώ και να προτείνω, αλλά το σταματάω εδώ, για ευνόητους λόγους.

2007: Στρατηγός άνεμος… (Είχε κάτι μπουμπούκια εδώ που τα λέμε στην κυβέρνηση ο ΚΚΒ, άλλο πράμα…).
Πώς καίγεται στα σίγουρα ένα βουνό;; Μα άμα του βάλεις φωτιά σε 40 σημεία γύρω-γύρω.
Πώς καίγονται ταυτόχρονα πολλά βουνά; Πολλά βουνά επί 40 σημεία.
Πώς το κάνεις και λίγο τραγικότερο; Επιλέγεις στρατηγικά τις περιοχές για να έχεις θύματα.
Από την Παρασκευή το μεσημέρι μέχρι την Κυριακή το πρωί καιγόντουσαν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ η μισή δυτική Πελοπόννησος, η μισή Εύβοια και όλο το Πάνειον όρος στην Ανατολική Αττική.
Άψογος ο σχεδιασμός. Το παρακράτος έτριξε τα δόντια του για τα καλά .
Εμείς κοιμόμασταν.

2008: Παγώνει όλη η Ελλάδα ένα Σαββατόβραδο. Πώς να μην παγώσει;; Παιδί νεκρό;;; Ούτε στον ΓΑΠ δεν το εύχεσαι αυτό. Και μέχρι να ξεπαγώσει η Ελλαδάρα, το παρακράτος αποτελειώνει την κακιά δεξιά και στρώνει με ροδοπέταλα το χαλί στον σοσιαλισμό. Θυμάστε εκείνο τον Δεκέμβρη καθόλου;; Θυμάστε το μένος, την οργή των νεαρών; Θυμάστε πόσες επιχειρήσεις καταστράφηκαν;; Πόσο ανίκανη ήταν η αστυνομία τότε;; Πόσο ανίκανη η κυβέρνηση;;

2010: Η εντελώς τυχαίως ανοιχτή Marfin πυρπολείται από το σοσιαλιστικό παρακράτος συνειδητά και στοχευμένα. Πρώτος στόχος: NEKΡΟΙ. Επετεύχθη. Δεύτερος στόχος: Tα αρνιά πίσω στο μαντρί μέχρι να τελείωσει ο ΓΑΠ το παζλ του. Επετεύχθη.

2011, 20 Οκτωβρίου: Ένας άνθρωπος αφήνει την τελευταία του πνοή, κυριολεκτικά χυμένος πάνω σε ένα παγκάκι λίγα μέτρα μακριά από την Βουλή των Ελλήνων όπου μία σοσιαλιστική κυβέρνηση 153 εμετικών ανθρωποειδών, ΚΑΤΑΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙ ( δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω αυτήν την στιγμή) το γουρονοειδές ον- βλέπε υπουργός οικονομικών- το οποίο αναγιγνώσκει δυνατά, καθαρά και χαρωπά την ελληνική δήλωση υποτέλειας στους γερμαναράδες.
Ο άνθρωπος αυτός, έσκασε από τα δακρυγόνα του παρακράτους. Δεν τον έλεγαν Αλέξη. Τον έλεγαν Δημήτρη. Δεν ήταν 16 ετών. Ήταν 53. Το παιδί πονάει περισσότερο, αναμφισβήτητα, σηκώνω τα χέρια. Όμως και τα παιδιά του Μήτσου, την ερχόμενη Τετάρτη θα ψάχνουν τον πατέρα τους. Δεν θα του αγοράσουν γλυκά. Θα του φτιάξουν κόλυβα. Ο θάνατος είναι θάνατος.

Αλλά ο Αλέξης σκοτώθηκε από δεξιά σφαίρα.
Ο Μήτσος έσκασε από σοσιαλιστικά χημικά.

Α ρε Ελλάδα, α ρε πατρίδα ΜΟΥ, πώς στην ευχή τα καταφέρνεις πάντα και περνάς μέσα από τόσο τραγικές καταστάσεις; Πώς είναι δυνατόν στα τόσες χιλιάδες χρόνια που στέκεσαι όρθια να επιτρέπεις στους λάθος ανθρώπους να σου τραβάν το χαλινάρι;. Να σου στρίβουν το πανί;
Γιατί είσαι τόσο επιρρεπής στην καταστροφή;; Για να δημιουργείς μετά ήρωες, θρύλους, γοητευτικές ιστορίες και παραδόσεις ;;
Γιατί πας και στουκάρεις σε αδιέξοδα; Για να τραγουδήσεις μετά τις απώλειες με την πανέμορφη μουσική σου;;
Γιατί μου το κάνεις αυτό, να είμαι νέα γυναίκα, να στίβω την πέτρα, να γουστάρω να σου παραδώσω Έλληνες και Ελληνίδες ουμπαλάτους κι εσύ να επιτρέπεις στον εκάστοτε Εφιάλτη να με προδώσει;;
Γιατί ρε γαμώτο να υπάρχει χώρος στον ουρανό σου για την χθεσινοβραδυνή ξεφτίλα;
Τι διάολο κάνουμε εμείς οι Έλληνες ΠΑΝΤΑ λάθος και επιλέγουμε την άκυρη στροφή, την κρίσιμη στιγμή;;

Σόρυ παίδες αν το βάρυνα ολίγον στο τέλος. Απλώς, όταν μελετάς την Ιστορία, έχεις την επιστημονική πολυτέλεια να είσαι ψυχρός και αντικειμενικός. Ιδίως όταν δεν την διαβάζεις με συγκεκριμένα γυαλιά.
Όταν όμως αποτελείς μέρος της και… υποθέτεις λιγουλάκι την εξέλιξη, ε, πώς να το κάνουμε..
Σε πιάνει το γαμώτο.